Bu ay gene karma aşı olmak için doktor amcaya gittim. Biraz ağladım tabii, ne yapalım o kadar olacak artık. Benim artık bir sürü oyuncağım var! Ben onları yere atıyorum, annem bana geri veriyor. Ben yere atıyorum, annem bana geri veriyor. Bu oyun süper! Arkama bir yastık koysalar da televizyonu oturarak seyretsem. Böyle yapmaktan sırtım ağrıdı. "Mama" diyerek ağzıma birşeyler itiyorlar. Acıkınca yiyceğim işte?Anlamıyorlar ki. Dur, yuvarlanarak yatağın ucuna gideyim de görsünler bakalım. Alkış yaptılar! Allah allah? Ne yapsam, onlar için yaptığımı zannediyorlar.
Dördüncü Ayımda Fiziksel Gelişimim:
Artık yüzükoyun yatarken sırtüstü dönebiliyorum; ellerim üzerinde yükselip dizlerimi bükmeyi bile beceriyorum. Desteklendiğim zaman 30 dakika kadar oturabiliyorum; otururken de başımı
tutup tüm yönlere döndürebiliyorum. Etrafımda bulduğum objelere uzanıp kavradıktan sonra yaptığım ilk iş onları ağzıma götürmek oluyor. Ama annem her seferinde koşup beni engelliyor nedense.
Dördüncü Ayımda Algısal ve Sosyal Gelişimim:
Artık normal bir yetişkin gibi görebiliyorum ve bütün renkleri ayırdedebiliyorum. Önceden birbirine yakın tonları ayırdedemezdim oysa. Meğer dünya ne kadar renkliymiş! Parlak ve canlı renkler ne kadar da ilginç! Dış dünyama ve etrafımda gördüklerime ilgim arttıkça
saatlerimde beni beslemek annem için zorlaşıyor. Etrafta ilgimi çeken bunca yeni şey varken dikkatimi yemeğime vermekte zorlanıyorum tabi. Annem sonunda bir çözüm buldu bu duruma, beni karanlık ve sessiz bir odada besliyor.
Yabancıların yanında eskisi gibi rahat değilim; artık insanları seçmeye başladım. Eskiden gördüğüm herkese gülümsüyordum, oysa şimdi yabancılardan bazen korkuyorum bile.
İki heceli sesler çıkarabiliyorum artık. Annem ve babam ben onlarla konuşmaya çalıştıkça
olduklarını belli ediyorlar ve benim yüz hareketlerimi ve çıkardığım sesleri taklit ediyorlar. Sanırım iyi ve önemli birşey bu yaptığım, iletişim kurma çalışmalarıma devam edebilirim!
Uykularım düzene giriyor yavaş yavaş. Ama hala geceleri uyanıp huysuzluk yaptığım ya da beslenmek istediğim oluyor. Eğer ağlamıyorsam annem bir süre beni kendi halime bırakıp yeniden uykuya dalmamı bekliyor; artık büyüyorum ya kendi başımın çaresine bakmayı da yavaş yavaş öğrenmem gerekecek sanırım. Eğer ağlıyorsam yanıma gelip beni rahatlatmaya çalışıyor, besliyor ya da altımı değiştiriyor. Ama hiç gündüzleri yaptığı gibi beni eğlendirmeye, benimle oynamaya yanaşmıyor. Oyun için uygun bir saat değil sanırım bu saatler, en iyisi geceleri uyuyup gündüzleri uyanmak. Bu dönemde günde yaklaşık 15 saat uykuya ihtiyaç duyuyorum.
Oyun:
Büyüdükçe yeni beceriler kazanıyorum ve tabii ki yeni oyuncaklara ihtiyaç duyuyorum. Annem oyuncak seçimimde oldukça titiz davranıyor. Genelde tek parçadan oluşan güvenli
oyuncakları alıyorlar bana; parçalara ayrılabilen, ağzıma sokabileceğim derecede küçük oyuncaklarım yok hiç. En çok bez bebekleri ve hayvanları, yumuşak topları, kırılmayan
aynalarını ve diş çıkarma halkalarını seviyorum.
Aşılarım:
Bu ay 5li karma aşımın (Difteri-Tetanoz-Boğmaca, Çocuk Felci, Menenjit aşısının) 2.dozunu oldum. İlk dozu ben 2 aylıkken uygulanmıştı. Aşılarımın bir sonraki dozu ise 6. ayımda uygulanacak. 6. ayımda Hepatit B aşımın üçüncü ve son dozu da uygulanacak.
Beslenme:
İlk dört ay boyunca annem beni kendi sütüyle besledi. Bu dönemde yutma refleksim zayıf olduğu için kaşıkla verilenleri yeterince yutamayabilirdim, ağızdan geri çıkarmaya eğilimliydim. Böbreklerim henüz yeterince gelişmemiş olduğu için protein ve elektrolitlerin yükünü atamazdım ve sindirim sistemimde de yabancı proteinlere karşı koruyucu mekanizma tam gelişmemişti. Midem yeterli asit salgılayamaz; ayrıca nişasta ve yağların emilimi için gerekli enzimleri de yetersiz salgılardı. Bu nedenle bu dönemde benim için en ideal gıda, içinde bu enzimleri içeren, protein ve elektrolit içeriği düşük olan anne sütü idi
.
Anneme:
Annem bu aralar hamilelikte aldığı kiloları veremeyeceği endişesine kapılmıştı. Sonra bu derdini doktoruyla görüştü ve doktor amcadan kendisine uygun bir egzersiz programı aldı. Uygun egzersizleri yaptığı takdirde hamilelikte aldığı kilolardan kurtulması hiç de zor değilmiş.
Çarş. Haz. 02, 2010 12:47 pm